حتی اگر ممکن است سطحی به نظر برسد، تفنگ اسباب بازی یوزی برای توسعه غیرقابل انکار ضروری است.
بر اساس این یافته‌ها، به نظر می‌رسد که جنگ بازی و استفاده از اسباب‌بازی‌های جنگی و تفنگ بازی نه تنها برای رشد کودکان مفید است، بلکه ضروری است.
فعالیت های بازیگوش معانی عمیق تری را پنهان می کنند و رشد ظرفیت های مهمی مانند حل مسئله، تصمیم گیری، زبان، خلاقیت یا مهارت های اجتماعی را شکل می دهند .
نشان داده شد که بازی تظاهر به طور خاص برای حمایت از تفکر واگرا، پیشرفت تحصیلی و تنظیم شناختی و عاطفی ارزشمند است.
سوالی که مطرح می شود این است که آیا بازی جنگی بر رفتار کودکان تأثیرات منفی دارد که به طور بالقوه مزایایی را که بازی وانمود می کند به طور کلی خنثی می کند؟ به عبارت دیگر، آیا دلایلی برای جلوگیری از این نوع بازی وجود دارد؟
قبل از بررسی پیامدهای رفتاری جنگ بازی، شایان ذکر است که نگرش والدین نسبت به این گونه بازی ها و قرار گرفتن در معرض رسانه ها در میزان انجام آن توسط کودکان دخیل است.
از طریق بررسی نگرش والدین اروپای غربی، Costabile و همکاران. (1992) نظرات مختلفی در مورد بازی جنگی در خانه پیدا کرد.
تایید نکردن آن و نخریدن اسلحه اسباب بازی، تایید نکردن اما دلسرد نکردن آن، عدم اطمینان یا باور داشتن آن یک رفتار طبیعی و حتی پیوستن به نمایشنامه.
با این حال، وقتی نوبت به محیط‌های مدرسه می‌رسد، اتفاق نظر وجود داشت که اسباب‌بازی‌های مربوط به جنگ نباید مجاز باشند، زیرا با ارزش‌هایی که می‌خواهند فرزندانشان بپذیرند مطابقت ندارند.
علاوه بر این، به نظر می رسد نگرش والدین، برنامه های تلویزیونی و انتخاب بازی همسالان و خواهران و برادران بر انتخاب نوع بازی کودکان تأثیر می گذارد.
مشاهده شده است که پسران بیشتر از دختران درگیر تفنگ بازی می شوند .
این ممکن است به دلیل نوع انتخاب‌هایی باشد که والدین هنگام خرید هدایا انجام می‌دهند یا به دلیل برنامه‌های رسانه‌ای متفاوتی که دختران و پسران تماشا می‌کنند.
در راستای این مشاهدات، کوین و همکاران دریافتند که تماشای برنامه‌های ابرقهرمانی منجر به بازی تفنگ بیشتر برای پسران و دختران می‌شود، اگرچه پسران در وهله اول احتمال بیشتری برای تماشای چنین برنامه‌هایی داشتند.
همین نویسندگان همچنین بررسی کردند که چگونه میانجیگری فعال والدین بر تأثیر برنامه های ابرقهرمانی تأثیر می گذارد.
میانجیگری فعال به این معناست که والدین سعی می‌کنند به کودک کمک کنند تا محتوای چیزی را که تماشا می‌کند درک کند، برای مثال با بحث در مورد اینکه کدام رفتارها مطلوب هستند و چه چیزی باید از داستان تخیلی ابرقهرمانان آموخت.
