گل گاوزبان اصل همچنین به عنوان گل ستاره شناخته می شود، گیاهی یک ساله از خانواده گیاهان گلدار است.
بومی منطقه مدیترانه است و در بسیاری از مناطق دیگر طبیعی شده است.
در باغهای بیشتر اروپا مانند دانمارک، فرانسه، آلمان و انگلستان بهطور رضایتبخشی رشد میکند و سال به سال با خود کاشت در باغ باقی میماند.
برگ ها خوراکی هستند و این گیاه در برخی از مناطق اروپا به همین منظور در باغ ها پرورش داده می شود.
این گیاه همچنین به صورت تجاری برای روغن دانه گل گاوزبان استخراج شده از دانه های آن کشت می شود.
این گیاه حاوی آلکالوئیدهای پیرولیزیدین است که برخی از آنها سمیت کبدی، جهش زا و سرطان زا هستند.
B. officinalis تا ارتفاع 60 تا 100 سانتی متر رشد می کند ، و در تمام ساقه ها و برگ ها موز یا کرکدار است.
برگها متناوب، ساده و 5-15 سانتی متر (2-6 اینچ) طول دارند.
گل گاوزبان کامل هستند و دارای پنج گلبرگ باریک و مثلثی شکل هستند. گلها اغلب آبی هستند، اگرچه گاهی اوقات گلهای صورتی نیز مشاهده می شود. انواع سفید گل نیز کشت می شود. گل آبی از نظر ژنتیکی بر گل سفید غالب است.
گل گاوزبان در امتداد ساقههای عقربی به وجود میآیند تا نمایشهای گلی بزرگی را با گلهای متعددی که به طور همزمان شکوفا میشوند، تشکیل دهند، که نشان میدهد گل گاوزبان دارای درجه بالایی از ژیتونوگامی (گرده افشانی درون گیاهی) است.
این یک عادت رشد نامشخص دارد که ممکن است منجر به گسترش فراوان شود.
در آب و هوای معتدل مانند انگلستان، فصل گلدهی آن نسبتا طولانی است، از ژوئن تا سپتامبر. در آب و هوای معتدل تر، گل گاوزبان در بیشتر ایام سال به طور مداوم شکوفا می شود.
به طور سنتی گل گاوزبان برای مصارف آشپزی و دارویی کشت می شد، اگرچه امروزه کشت تجاری عمدتاً به صورت دانه روغنی است.
گل گاوزبان به عنوان سبزی تازه یا سبزی خشک استفاده می شود. به عنوان سبزی تازه، گل گاوزبان، با طعمی شبیه خیار، اغلب در سالاد یا به عنوان چاشنی استفاده می شود.