نام انگلیسی حنا عربی از واژه عربی الحناء (الحنّا) گرفته شده است.
نام حنا نیز به رنگ تهیه شده از گیاه حنا و هنر خالکوبی موقت از آن رنگ ها اشاره دارد. حنا قرن هاست که برای رنگ کردن پوست، مو و ناخن و همچنین پارچه استفاده می شود.
دانشمندان مدرن کشف کردند که حنا ضد باکتری، ضد قارچ و ضد خونریزی است و در طول تاریخ از آن برای اهداف دارویی استفاده می شده است. با این حال، اگرچه استفاده از حنا از زمان کشف آن در شمال آفریقا گسترش یافته است، محبوب ترین کاربرد آن هنوز هم زیباسازی است.
امروزه حنا عمدتاً در جشن های مناسبت های خاص مانند عروسی و عید در اجتماع شادی مردم استفاده می شود. خمیر حنا نمادی از سلامتی و رفاه در ازدواج است و در برخی فرهنگ ها، هر چه لکه حنا تیره تر باشد، عشق بین دو نفر عمیق تر است.
پودر حنای خشک بسته به سنت با یکی از تعدادی مایع از جمله آب، آب لیمو، چای پررنگ و سایر مواد مخلوط می شود. بسیاری از هنرمندان از شکر یا ملاس در خمیر استفاده می کنند تا قوام آن را بهبود بخشند تا بهتر به پوست بچسبند.
خمیر را می توان با بسیاری از ابزارهای سنتی و نوآورانه استفاده کرد که با یک چوب یا شاخه اولیه شروع می شود.
در مراکش، سرنگ رایج است. مخروطی شبیه به مخروطی که برای لوله بستن روی کیک استفاده می شود در جنوب آسیا استفاده می شود.
برخی از هنرمندان از بطری ژاکارد مانند آن برای رنگ آمیزی پارچه استفاده می کنند.
حنا یا مهندی، همانطور که در هندی و اردو نامیده می‌شود، اعتقاد بر این است که پیش از عروسی، خوش شانسی را به ارمغان می‌آورد و حاوی برکات است، جریانی نادیده از انرژی مثبت که برکت را به ارمغان می‌آورد و از ارواح شیطانی محافظت می‌کند.
برخی از محققان ادعا می کنند که عمل تزئین بدن با حنا توسط مغول ها در قرن دوازدهم، قرن ها پس از استفاده از آن در خاورمیانه و شمال آفریقا، به هند قبل از تقسیم بندی آورده شد.
