مربا هویج ساده و زغال اخته دارای مقادیر مشابه ویتامین C بودند در حالی که مربای زردآلو دارای بالاترین میزان ویتامین C بود.
از سوی دیگر، توت فرنگی دارای بیشترین میزان ویتامین C و انگور کمترین (9.7-58.8 میلی گرم در 100 گرم) بود .
تفاوت در محتوای ویتامین C بین میوه ها و مرباها می تواند به ماهیت مخرب فرآیند مرباسازی مرتبط باشد. نشان داده شد که پردازش میوه ها به مربا بیشترین آسیب را به ویتامین C دارد.
که در این مطالعه محتوای کم ویتامین C در مرباها را توضیح می دهد. والنته و همکاران (2014) گزارش کردند که ویتامین C در فرآیند بیوشیمیایی بدن انسان نقش اساسی دارد.
علاوه بر این، به طور گسترده ای به عنوان یک آنتی اکسیدان و افزودنی غذایی نیز استفاده می شود.
ویتامین B1 در مربای هویج و زردآلو مشاهده نشد از طرفی مرباهای زغال اخته و توت فرنگی دارای محتوای ویتامین B1 بالایی بوده و ویتامین B1 بالاترین میزان را دارد.
یافته ها با محتوای ویتامین B1 انگور، زردآلو، توت فرنگی و زغال اخته قابل مقایسه بود.
به همین ترتیب اسماعیل و همکاران. (2013) گزارش کردند که ویتامین
محتوای B1 گواوا در محدوده مشابه (0.06 میلی گرم در 100 گرم) باشد. محتوای کم ویتامین B1 در میوه ها می تواند دلیل عدم وجود و سطح بسیار پایین ویتامین B1 در مربا باشد.
از نظر ویتامین B2، هیچ یک برای تمام مربای هویج مورد تجزیه و تحلیل مشاهده نشد. THL (2013) گزارش داد که مربای توت فرنگی دارای محتوای بسیار کم ویتامین B2 (0.02 میلی گرم در 100 گرم) است.
علاوه بر این، انگور، زردآلو، توت فرنگی و زغال اخته دارای محتوای ویتامین B2 کم (0.02-0.07 میلی گرم در 100 گرم) بودند.
ویتامین B9 برای عملکرد عصبی مهم است و کمبود آن با بروز بیشتر علائم ذهنی و کاهش شناختی در جمعیت صرعی، عصبی، روانپزشکی و سالمندان مرتبط است.
مربای هویج دارای کمترین میزان ویتامین E (0.24 میلی گرم در 100 گرم) بود.
ویتامین B2 ممکن است در طول فرآیند مرباسازی در اثر عملیات حرارتی آسیب دیده باشد. این موضوع عدم تشخیص ویتامین B2 برای مربا را در این مطالعه توضیح می دهد.
