موز مایعات را از بدن دفع می کند و فشار خون را پایین می آورد، برای کم خونی مفید است، زیرا حاوی مقدار لازم آهن، پتاسیم و منیزیم است.
این عناصر کمیاب سطح هموگلوبین خون را عادی می کنند. … موز به سوزش معده مکرر کمک می کند، اثر پوششی دارد، اسیدیته را در ورم معده کاهش می دهد.
موز کیلویی سرده ای از گیاهان چند ساله است (بله، درست است!). این چمن تا ارتفاع 10 متری رشد می کند، دسته ای از برس ها روی ساقه آن تشکیل می شود. در هر قلم مو از 6 تا 20 عدد موز وجود دارد و تعداد کل در یک دسته به 300 عدد می رسد! چنین دسته ای از 10 تا 35 کیلوگرم وزن دارد، اما نمونه هایی با وزن 75 کیلوگرم وجود دارد.
یک ساقه یک بار میوه می دهد و پس از آن می میرد و نسل جدیدی از جوانه های خفته ریزوم رشد می کند. زمان شروع رشد ساقه تا باردهی حدود یک سال است. خود میوه (به هر حال توت) شکلی دراز، کمی خمیده و آجدار دارد. گوشت آن لطیف به رنگ سفید تا کرم با طعم شیرین دلپذیر و عطری لطیف است.
موز معمولاً به سه نوع طبقه بندی می شود: موز برهمن، موز کوتوله (یا چینی) و چنار.
جایی که موز برای اولین بار ظاهر شد به طور قطع مشخص نیست. در هند، موز مانند گل نیلوفر آبی مقدس است، اما در آمریکای لاتین گفته می شود که حتی در اهرام اینکا نیز تصاویری از موز وجود دارد.
از جمهوری های آمریکای لاتین که با دست سبک اوهنری “جمهوری های موزی” نامگذاری شده بود، صادرات موز به آمریکا آغاز شد.
موز حاوی قند، نشاسته، مواد نیتروژن دار، اسیدهای آلی، پکتین، فیبر، مواد معدنی (پتاسیم، سدیم، منیزیم، فسفر، گوگرد، کلسیم، آهن، منگنز، مس)، ویتامین های C، B1، B2، B6، PP، کاروتن است.
برای جمعیت بسیاری از کشورها، موز مهمترین ماده غذایی است که جایگزین نان، گوشت، سیب زمینی و سایر محصولات می شود.
از موز رسیده به عنوان دسر و موز نارس به عنوان سبزیجات استفاده می شود. آنها را سرخ می کنند، می پزند، در روغن می جوشانند، دودی می کنند و در آفتاب خشک می کنند. از موز چنار که به دلیل داشتن نشاسته زیاد نمی توان آن را به صورت خام خورد، برای تهیه آرد، چیپس، سوپ و حتی دم کردن آبجو استفاده می شود.
در هند و سایر کشورهای آسیایی، برگ های موز را روی میز سرو می کنند یا به عنوان بشقاب استفاده می کنند.
موز شاید تنها میوه ای باشد که هرگز واکنش آلرژیک ایجاد نمی کند، بنابراین می توان آن را حتی به نوزادان نیز با خیال راحت داد.
موز به عنوان یکی از “انرژی ترین” غذاها در نظر گرفته می شود – قندهای طبیعی (ساکارز، فروکتوز و گلوکز) همراه با فیبر آن را به یک منبع ضروری انرژی تبدیل می کند.
موز حاوی تریپتوفان است که در بدن به سروتونین، هورمون شادی تبدیل می شود، بنابراین رژیم غذایی موز برای درمان افسردگی مفید است. میزان بالای آهن به تولید هموگلوبین کمک می کند. موز به دلیل محتوای بالای پتاسیم و عدم وجود نمک، فشار خون را کاهش می دهد و همچنین به درمان یبوست و سوزش سر دل کمک می کند.
رژیم موز راه خوبی برای کاهش وزن است، فقط موز را با ماکارونی و نان نان مخلوط نکنید، در غیر این صورت اثر دقیقا برعکس خواهد بود.
موز را نباید با افزایش اسیدیته شیره معده مصرف کرد. آنها در وریدهای واریسی، ترومبوفلبیت و افرادی که سکته مغزی و حملات قلبی داشته اند منع مصرف دارند. مصرف میوه های رسیده برای دیابتی ها توصیه نمی شود.
